Spotkaliśmy się w pięknym miejscu, u Bogusia w domu, w Pluskach, na Warmii. Spotkaliśmy się my ludzie, ale tak naprawdę spotkały się nasze historie. Dzięki stworzonej przez nas, z pragnienia naszych dusz, bezpiecznej przestrzeni, stworzyliśmy coś nowego. Kogiel-mogiel z żółtka, cukru, kakao, ubitego białka, gdzie każde z produktów wydaje się nie do zjedzenia. Okazuje się, że jeżeli dodaliśmy odrobinę energii, wprowadziliśmy siebie we WSPÓLNY ruch, co dało rezultat, stworzenia CUDownego posiłku, dla Ciało-Umysło-Duszy. Nasze wszystkie „JAM” stworzyło NOWE "JEST".

Były odważne myśli i słowa, które nigdy nie byłyby odważnymi w zaciszu własnego domu, były lekcje od krzewu tui, który daje więcej energii niż sam przyjmuje, nigdy nie wątpiąc w to, że przeżyje kolejny dzień, były lekcje od salamandry, która nigdy nie wątpi, że odrośnie jej ogon, były lekcje od lęku, który u każdego pojawiał się przy wspólnych jazdach na magicznym wehikule, były puszczane w przestrzeń lęki, marzenia, decyzje, unoszone w świat przez rozprzestrzeniające się dźwięki mis, gongów i śpiewu, były myśli i uczucia uruchamiane spotykającymi się oczami. Tysiące zmysłów tańczyły ze sobą na spacerach, medytacji na tarasie, siedzeniu przy obfito zastawionym stole, słuchaniu koncertu muzycznego i naszych głosów. Szalały zmysły smaku, zapachu, wzroku, dotyku i słuchu, ale przede wszystkim zmysły akceptacji, wyobraźni, ekspresji, współczucia, wiedzy, miłości, a tym najważniejszym twórcą naszego kogiel-mogla był zmysł doświadczenia. Doświadczenia, którego my wszyscy byliśmy TWÓRCAMI. Czuliśmy jak Adamus się raduje, jak dzięki nam jest powoływany do życia, jak w swej miłości do życia, przyzwala na wszystko i się cieszy nawet z lekkich uszczypnięć ( które również dostał, hahahaha ).

Siedzieliśmy na naszych Mistrzowskich ławeczkach, nie przeszkadzały nam nasze wszystkie aspekty, które czasami pukały o uwagę, ale my kręciliśmy nasz wspólny kogiel-mogiel, w którym wydobyliśmy smak ODPUSZCZENIA, dzięki któremu udało się spojrzeć w przednią szybę naszego auta, odsuwając, choć na chwilę, „wzrok” od lusterek wstecznych. To był nasz wybór, suwerenny wybór, gdzie Boguś gospodarz, był impulsem do spotkania, gdzie Adamus był impulsem do odpuszczenia, ale nad wszystkim krążył, jak szybujący kondor, nasz suwerenny wybór. SES, zbierał swoje owoce. Nie było żadnej walki o energię, czuło się praktykowanie Aliyah, nie jak na Atlantydzie, leżąc samotnie w pokoju, tylko jak na wyłaniającej się nowej ziemi, Theos, gdzie Aliyah była naszym wspólnym doświadczeniem naszego wyboru, wyboru WOLNOŚCI.